تاثیر تغییرات زاویه IMPA بر پیرامون قوس فکی (کانین تا کانین)

هدف: تعیین قابلیت کاربری روشی ریاضی در دقت ارزیابی کمبود فضای فکی.مواد و روشها: قالبهای 8 بیمار که 4 بیمار دچار پروتروژن و 4 بیمار دچار رتروژن دندانهای قدامی فک پائین بودند انتخاب شدند. تریم ساسونی با سوپر ایمپوزیشن قالب فک بالا و پائین بر روی تریسینگ سفالومتری انجام شد. با برش قالب گچی در پلن ساژیتال، محور طولی دندان انسیزور و پلن مندیبل بخوبی مشخص شده و زاویه بین این محور طولی با پلن مندیبل تعیین گردید. سپس دندانهای قدامی در موقعیت جدید با تغییر زاویه IMPA چیده شدند. از قالب Set-up شده در وضعیت جدید قالب‌گیری شد. از هر دو قالب اولیه و ثانویه با دستگاه زیراکس، جهت بررسی فرم دو بعدی آن از پلن اکلوزال کپی تهیه شد. با به دست آوردن شعاع قوسی که دندانهای قدامی بر روی آن قرار دارند، فضای حاصل از پروتروژن یا رتروژن با استفاده از فرمول و یک بار بطور کلینیکی اندازه‌گیری و با یکدیگر مقایسه شدند.یافته‌ها: در این فرمول ریاضی، براساس طول ریشه، زاویه IMPA، عرض مزیودیستال اینسیزور و محل قرارگیری مرکز چرخش، میزان فضای حاصل از پروتروژن یا فضای مورد نیاز برای رتراکشن محاسبه می‌گردد. صحت این فرمول بر روی کست‌ها نشان داده شده است. برای مقایسه دو روش از آزمون t مزدوج (Paired t-test) استفاده شد و اختلاف معنی‌داری در میان دو روش مشاهده نگردید.نتیجه‌گیری: در این مطالعه یک فرمول ریاضی ارائه شده است که ارتباط میان دندانهای اینسیزور تحتانی در پلن ساژیتال و در پلن ترانس ورس را نشان می‌دهد.